BON

Aktualności

 Życiorysy

  Bioenergoterapia, Szamanizm, Bioterapia, Medycyna Energetyczna, Kursy bioterapii, kursy bioenergoterapii
Ostatnia aktualizacja: 26.08.2021

AKTUALNOŚCI - BON

***

Tenzin Wangyal Rinpocze
Tummo
INTERNETOWY KURS MEDYTACYJNY
odbył się 10 – 15 sierpnia 2021 

    Zapraszamy na internetowy kurs w trakcie którego
Rinpocze przekaże nauki tummo
(praktyki wewnętrznego ciepła i błogości).

    Nauki i medytacja pomagają nam połączyć się z własnym sercem. Dzięki tym naukom odkrywamy w nas samych przestrzeń, otwartość i nieograniczone źródło możliwości. Poprzez połączenie się z własną esencją, naturą umysłu, możemy przekształcić swoje życie w bardziej radosne i wartościowe. Praktykowanie medytacji w codziennym życiu wzbogaca nasze relacje z innymi ludźmi, pomaga nam w bardziej kreatywny sposób podejść do swojej pracy i uczy nas jak korzystać ze naszego życia w bardziej mądry i współczujący sposób.

Strona źródłowa, więcej informacji

Polecam i zapraszam
J.S.

***

"Czwarty Wymiar" nr 10, 2015: Relacja z Treningu medytacyjnego.

2014:

Yongdzin Namdak Rinpocze, Tenzin Wangyal Rinpocze, Tempa Yungdrung Rinpocze i inni

Yongdzin Namdak Rinpocze z Jerzym Strączyńskim

Gompa w Wildze

ŻYCIORYSY

Jongdzin (Lopon) Tenzin Namdak Rinpocze urodził się w 1926 r. w Khjungpo Karro w prowincji Kham we Wschodnim Tybecie. W wieku siedmiu lat (1933) wstąpił do klasztoru Tingczen, który znajdował się w tym samym dystrykcie, a w 1941 wyruszył w podróż do Jungdrung Ling, jednego z dwóch największych klasztorów Bonpo w Tybecie Centralnym. Pochodząc z rodziny sławnej z wielu artystów, silnie zaangażował się w pomoc przy wykonywaniu serii fresków w nowowybudowanej w tym klasztorze świątyni. W 1944 wyruszył na pielgrzymkę do Nepalu i przebywał w Solo-Khumbu, Kathmandu, Pokhara i Mustangu. W 1945 powrócił do Jungdrung Ling i rozpoczął studia filozoficzne. W latach 1945-50 wraz ze swoim osobistym nauczycielem Gangru Rinpocze pędził mniej lub bardziej życie eremity. Pod jego kierunkiem studiował gramatykę, poetykę, dyscyplinę klasztorną, kosmologię oraz stopnie na ścieżce do oświecenia. W ślad za radą swego mistrza, w 1950 udał się do klasztoru Menri (którego nazwa oznacza "leczniczą górę") w prowincji Tsang w Tybecie Centralnym, aby zakończyć tam studia, przygotowujące do egzaminu na stopień gesze, będącego tybetańskim odpowiednikiem tytułu doktora filozofii. Stopień ten otrzymał w 1953 w Menri.

    Od 1953 do 1957 był nauczającym mistrzem czyli profesorem w Menri. Ze stanowiska tego zrezygnował w 1957, gdy w Tybecie Centralnym zaczął narastać konflikt pomiędzy Tybetańczykami, a wkraczającymi chińskimi komunistami. Do 1960 pozostawał na odosobnieniu w klasztorze Seszig, położonym nad jeziorem Dangra w północnym Tsang. 10 marca 1959 w Lhasie wybuchło powstanie przeciwko chińskim komunistom okupującym Tybet. Wielu spośród najsławniejszych lamów Tybetu, włączając w to Dalaj Lamę i Dzialła Karmapę, zostało zmuszonych do opuszczenia ojczyzny, a fale tybetańskich uchodźców zalały Indie i Nepal. W 1960 Lopon Rinpocze również postanowił poszukać schronienia w Indiach, ale w drodze został postrzelony przez chińskich żołnierzy i wtrącony do więzienia, gdzie spędził dziesięć miesięcy. W końcu, kierując się poprzez małe księstwo Mustang, udało mu się przedostać do Nepalu.

     W 1961 r. podczas pobytu w Nepalu, Lopon Rinpocze spotkał się i zaprzyjaźnił ze sławnym angielskim tybetologiem Davidem Snellgrovem, który zaprosił go do Londynu. W ten sposób Lopon zaczął wykładać na Uniwersytecie Londyńskim, a jako stypendysta Fundacji Rockefellera przez pewien czas wykładał też na Uniwersytecie w Cambridge. Współpraca z prof. Snellgrovem zaowocowała opublikowaniem książki The Nine Ways of Bon (Oxford University Press, London 1967), zawierającej fragmenty sławnego dzieła Zidzi, najobszerniejszej hagiografii Buddy Tonpy Szenraba. Było to pierwsze naukowe studium tradycji Bon, jakie opublikowano na Zachodzie. Lopon Rinpocze pozostał w Anglii przez trzy lata: od 1961 do 1964. Swoją drugą podróż do Europy odbył w 1969, kiedy to na zaproszenie prof. Helmuta Hoffmanna, wykładał na Uniwersytecie w Monachium, wnosząc swój wkład do przygotowywanego tam właśnie monumentalnego słownika tybetańsko-niemiecko-angielskiego.

     Spośród prawie stu tysięcy tybetańskich uchodźców, jacy wymknęli się spod chińskiej okupacji Tybetu, wielu należało do tradycji Bonpo. Po ucieczce z prowincji Tsang, mnisi z klasztoru Menri znaleźli się w dystrykcie Kulu-Mandi w północno-zachodnim stanie Himaczal Pradesz. Zubożali, chcąc utrzymać się przy życiu, zostali zmuszeni do pracy przy budowie dróg. Wśród nich znajdował się Szerab Lodro, trzydziesty drugi opat Menri (1935-1963). Z powodu ciężkiej i wyczerpującej pracy, wielu mnichów zmarło lub. zaczęło zapadać na poważne choroby.
W 1967 r. Lopon Tenzin Namdak Rinpocze założył osadę Bonpo w Indiach, która zostało oficjalnie zarejestrowana jako Fundacja na rzecz Tybetańskich Bonpo (Tibetan Bonpo Foundation). W 1969 położono tam fundamenty pod budowę głównej świątyni, której budowę ukończono w 1978 r. Nadano jej nazwę Pal Szenten Menri Ling. Cały kompleks klasztorny został pomyślany jako klasztorne centrum Bon i tworzył część Fundacji na rzecz Tybetańskich Bonpo.

     Od 1970 do 1979 Lopon Rinpocze przebywa w Centrum Klasztornym Bonpo, kontynuując swoją działalność jako nauczyciel i autor, a ponadto aktywnie działa w Nowym Delhi, współpracując przy publikacji licznych ważnych tekstów Bon. Począwszy od przybycia pierwszych mnichów do Dolandżi w 1967, nauczaniem zajmował się Lopon Sangdzie Tenzin, poprzedni zwierzchnik nauczających w Menri, któremu towarzyszył jego następca Lopon Tenzin Namdak, założyciel osiedla w Dolandżi. Kiedy w 1968 Sangdzie Tenzin zmarł, na barki Lopona Tenzina Namdaka spadła pełna odpowiedzialność za edukację młodszych pokoleń mnichów. Do 1978 opublikowano wystarczającą liczbę pism Bonpo, w oparciu o które zorganizowano program nauczania. Dzięki temu, pod przewodnictwem Lopona Rinpocze w 1978 zorganizowano szkołę dla lamów, a sam Lopon został jednym z jej dwóch profesorów. Oficjalna nazwa szkoły brzmi Jungdrung Bon Szedrub Lobnjer Dude.
Ostatnio pod kierunkiem Lopona Tenzina Namdaka zbudowano kolejny klasztor Bon, który został zlokalizowany w pobliżu sławnego wzgórza Słajambhu na zachód od Katmandu.

     W 1989 Lopon Tenzin Namdak odbył swoją trzecią podróż na Zachód, tym razem do Anglii, Ameryki i Włoch, zaproszony przez Wspólnoty Dzogczen w tych krajach. W ciągu kilku miesięcy - od marca do sierpnia - Lopon Rinpocze przedstawił zainteresowanym uczniom z Zachodu nauki dzogczen zgodnie z tradycjami Bonpo Atri i Szangszung Njendziu.
Na początku 1991 odwiedził też Niemcy, Anglię, Holandię i Włochy. W 1993 nauczał w Stanach Zjednoczonych, Holandii, Austrii i Niemczech oraz opublikował książkę Heart Drops Of Dharmakaya (Krople Serca Dharmakaji). W następnych latach nauczał w Holandii, Austrii, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Włoszech, Francji i Danii. W 2000 i 2001 odwiedził Polskę, gdzie nauczał nauk dzogczen Atri oraz Tantry Matki. Podczas pobytu w tych krajach udzielił nauk odnośnie różnych systemów medytacyjnych i położył podstawy dla studiów nad naukami tradycji Bon.
W ten sposób Jongdzin Rinpocze od szeregu lat w wielu krajach udziela ważnych nauk Bonpo. Na stałe rezyduje w Katmandu w Nepalu. 

Tenzin Wangyal Rinpocze jest mistrzem tradycyjnej medytacji Tybetu - dzogczen. 

Urodził się w Indiach, jego rodzice zostali zmuszeni do opuszczenia Tybetu z powodu chińskiej inwazji. Został wcześnie rozpoznany jako inkarnacja sławnego mistrza Khyung Tul Rinpocze, który był nie tylko wielkim medytującym, ale również uczonym i płodnym autorem. Od trzynastego roku życia Tenzin Wangyal Rinpocze praktykował dzogczen zarówno ze szkoły bon jak i buddyzmu, z mistrzami: Loponem Sandzie Tenzinem Rinpocze, Loponem Tenzinem Namdakiem Rinpocze i gesze Yungdrung Namdyalem. Ukończył jedenastoletni kurs studiów nad tradycjami bon w Centrum Klasztorów Bonpo w Dolandżi w Indiach i uzyskał stopień doktorancki gesze - najwyższy stopień naukowy w tybetańskiej tradycji duchowej. Jest znakomitym uczonym zarówno w bon jak i w buddyjskiej tradycji filozofii, egzegezy i debaty. Od czasu ukończenia studiów w 1986 r. był zatrudniony w Bibliotece Tybetańskich Prac i Archiwów w Dharamsali w Indiach. Tego samego roku został wyznaczony przez Jego Świątobliwość Dalajlamę na reprezentanta szkoły bon w Zgromadzeniu Deputowanych w tybetańskim rządzie na emigracji. 

Tenzin Wangyal Rinpocze był pierwszym lamą, który przeniósł drogocenne nauki dzogczen bon na Zachód w 1988 r. Został zaproszony przez Czogjama Namkhaja Norbu Rinpocze do Włoch, by nauczać w jego Centrum. Następnie przybył do USA, gdzie w Virginii założył Instytut Ligmincha. Został dwukrotnie wybrany członkiem Towarzystwa Rockefellera przy Uniwersytecie Rice w Houston. W latach 94-95 był stypendystą Narodowej Fundacji Humanistyki, gdzie prowadził badania naukowe nad logicznymi i filozoficznymi aspektami tradycji bon. 

W specjalnym programie telewizyjnym "Moc Snów" wyjaśniał zasady skomplikowanej tybetańskiej praktyki snów. Obecnie Tenzin Wangyal Rinpocze na stałe mieszka w Charlottesville, prowadząc Instytut Ligmincha. Instytut ten jest poświęcony studiom nad pradawną tradycją tybetańską bon i wprowadzaniu w ten świat ludzi Zachodu. W ciągu kilku lat swojego istnienia Instytut Ligmincha zdołał wypracować klarowne metody działania, dzięki którym skutecznie godzi działalność naukową z praktyką duchową. Skupia w gronie swoich współpracowników znanych naukowców, do których należą m.in. prof. Anne Klein (światowej sławy tybetolog), prof. Charles Tart (współtwórca psychologii transpersonalnej), czy David Boadella (wybitny psychoterapeuta, twórca biosyntezy). Oprócz w Virginii Instytut Ligmincza ma swoje ośrodki w Huston, Los Angeles, Mexico i w Polsce. Do Polski pierwszy raz Rinpocze przybył w 1995 roku i od tego czasu przyjeżdża regularnie co najmniej raz w roku. 

Menri Ponlob Trinley Nyima Rinpocze

Ponlob Rinpocze jest głównym nauczycielem klasztoru Menri, siedziby opata tradycji Jungdrung Bon – Jego Świątobliwości Lungtoka Tenpa Nyima.
Rinpocze wywodzi się ze sławnej linii Lamów Jangtong. Linia ta znana już była w czasach Tonpy Szenraba, a za czasów pierwszych władców Tybetu, lamowie z tej linii byli kapłanami na królewskim dworze. Nazwa tej linii pochodzi od Yangtona Szeraba Gyaltsen, który stał się sławny poprzez swoją wyjątkową dyscyplinę i wybitne osiągnięcia w dziedzinie sutry, tantry jak i dzogczen. Jest on autorem pierwszego manuskryptu Nam Gyud.

Rinpocze urodził się w Himalajach, w małej wiosce Tsakha, w regionie Dolpo. W 1979 roku przybył do klasztoru Menri, w 1989 roku otrzymał tytuł Gesze. Niedługo potem, zarówno Jego Świątobliwość Lungtok Tenpa Nyima jak i Yongdzin Rinpocze wskazali go jako odpowiedzialnego za nauki w klasztorze Tenri. W 1992 roku otrzymał tytuł Ponlopa – Głównego Nauczyciela Tenri. Jest druga co do ważności rola w klasztorze Menri.

Ponlob nadal naucza w Dialektycznej Szkole Bonu w Menri i jest odpowiedzialny za program nauk. Często wyjeżdża do Dolpo gdzie naucza zarówno mnichów jak i świeckich, nauk tradycji Bonu. Odwiedza również Stany Zjednoczone i Europę. W tym roku, po raz pierwszy będzie w Polsce.

*****

Tempa Yungdrung Rinpocze

Khenpo Tempa Yungdrung urodził się w 1969 roku w Dhorpatan, w odległej części zachodniego Nepalu. Dhorpatan to mała miejscowość gdzie istnieje klasztor Bonpo oraz mała osada dla uchodźców z Tybetu. W większości mieszkańcy tej  osady to bonpo pochodzący z zachodniej części Tybetu.

W wieku 11 lat rozpoczął nauki w pobliskim klasztorze Tashi Gegye Thaten Ling. Po ukończeniu kursu wstępnego na temat tekstów rytualnych bonu oraz kaligrafii, przeniósł się do Dolanji (India) aby kontynuować studia w Szkole Dialektycznej klasztoru Menri.

Przez następne 13 lat Khenpo Tempa Yungdrung studiował wszystkie systemy filozoficzne Bonu – Sutry, Tantry i Dzogczen, oraz inne tybetańskie nauki, takie jak gramatyka, astrologia, sanskryt, sakralne geometria i sztuka oraz medycyna.

W 1994 roku, kiedy otrzymał tytuł Geshe, Khenpo Tempa Yungdrung wyjechał do Katmandu aby kontynuować studia na temat Tantry i Dzogczen u Yongdzina Tenzina Namdaka Rinpoche, w klasztorze Triten Norbutse.

W 1996, został mianowany przez Jego Świątobliwość Menri Tridzina oraz jego Ekscelencję Yongdzina Rinpoche Ponlopem klasztoru Triten Norbutse czyli jego głównym nauczycielem i mistrzem.
Od tamtego momentu Khenpo Tempa Yungdrung naucza w Akademii Nauk Wyższych Jungdrung Bonu (Yungdrung Bon Academy of Higher Studies).

W 2001 roku Rinpoche został mianowany, przez Jego Świątobliwość Menri Tridzina oraz Jego Ekscelencję Yongdzina Rinpoche, Khenpo klasztoru, czyli jego opatem. 

*****

Dr Alejandro Chaoul Reich

Alejandro Chaoul Reich jest uczniem Tenzina Wangyala Rinpoche.Studiował u wielu Mistrzów zarówno Bon jak i buddyjskich. Od ponad 25 lat zajmuje się medytacją i rozwojem duchowym, szczególnie praktyką Dzogczen w tybetańskiej tradycji Jungdrung Bon, w tym również praktyką Jogi Tybetańskiej, a wcześniej także Jogi Indyjskiej.

Z wykształcenia jest religioznawcą, posiada tytuł doktora religii tybetańskich Uniwersytetu Rice w Houston - obronił pracę doktorską z zakresu Tybetańskiej Jogi Trul Khor i jej możliwości zastosowania w leczeniu chorych.

Obecnie pełni funkcję asystenta profesora w John P. McGovern Center for Health oraz jest adiunktem na University of Texas Medical School w Houston, gdzie w ramach M.D. Anderson Cancer Center prowadzi badania nad wykorzystaniem Jogi Tybetańskiej jako techniki pracy z ciałem i umysłem, z chorymi onkologicznie.



Posiada liczne publikacje naukowe, które opisują badania nad zastosowaniem i rolą technik pracy z ciałem i umysłem według tradycji Jogi Tybetańskiej w terapii chorych onkologicznie oraz w integracji tego starożytnego systemu pochodzącego ze Wschodu z metodami tradycyjnej medycyny zachodniej.

Od wielu lat dr Alejandro Chaoul, z pomocą Gesze Tenzina Wangyala Rinpocze, jest nauczycielem technik pracy z ciałem i umysłem, opierając się głównie na Tradycji Jungdrung Bon.

Prowadzi praktyki medytacji Tsa Lung dla chorych na raka i ich rodzin, studiuje wpływ praktyki Tsa Lung Trul Khor jako terapii u pacjentów chorych na raka, w ramach programu naukowego na Uniwersytecie Teksas w Houston oraz szpitalu MD Anderson. Program ten otrzymał już dwukrotnie wielomianowe dotacje rządu amerykańskiego w celu kontynuowania badań.

Jest Dyrektorem Ośrodka Odnowy Instytutu Religii i Medycyny Centrum Medycznego w Teksasie i prowadzi Instytut Ligmincha w Houston.

Dr Chaoul przyjeżdża do Polski od 2005go roku ucząc róznych technik jogi tybetańskiej. W 2008 ukończył 4ro letni cykl Trul Khor z Zhang Zhung Nyan Gyud. W 2009 i 2010 roku kontynuował nauki jogi tybetańskiej, tym razem Trul Khor z innej tradycji dzogczen - A Khird.

Ten nowy schemat nauk, znacznie krótszy pozwala szerokiej publiczności zapoznać się z tą starożytną techniką i wprowadzić ją do życia codziennego.